“Kan een sociale dienst een uitkering afwijzen vanwege een partner in het buitenland (die onvoldoende inkomen heeft om vrouw met kind van drie maanden te onderhouden)?”
Toelichting
Vrouw is aangemeld voor project schuldpreventie. Ze woont van jongst af aan in Nederland, afkomstig uit Midden Oosten. Haar tijdelijke verblijfsvergunning moet worden verlengd. Daarom kan ze nu niet werken. Ze woont bij haar ouders met haar kind van 3 maanden. Haar ouders hebben een bijstandsuitkering en dreigen vanwege inwonende dochter en kleindochter gekort te worden vanwege kostendelersnorm. Haar partner woont in Midden Oosten en heeft nauwelijks voldoende inkomen om zelf rond te komen. Wat te doen?
Een bekend verhaal van de kostendelersnorm. In het verleden ook vaker situaties gehad waarin kinderen het 18e levensjaar passeerden en moesten bijdragen aan de kosten (wat vaak weer niet mogelijk was ivm geen werk of studie).
Is er ondertussen meer bekend rondom deze situatie? Ben wel benieuwd naar de uitkomst.
Kostendelersnorm wordt altijd toegepast. Of iemand nu wel of geen inkomen heeft. Op het moment dat er bij een bijstandsklant iemand komt inwonen ouder dan 21 jaar wordt je gekort. Er wordt vanuit gegaan dat degene die bij je komt wonen werkt, naar school gaat, of ook bijstand aanvraagt. Dus als iemand niet werkt en niet naar school gaat en geen bijstand aanvraagt (om welke reden dan ook), je toch gekort wordt.
Dit zorgt vaker voor problemen bij bijv. ouders die een kind van 22 jaar hebben die niet naar school wil en ook niet werkt en ook niet openstaat voor hulpverlening. Je wordt als bijstandsgerechtigde wel gekort.
In dit geval, kan mevrouw dus even niet werken. Ik denk dat ze niet over een starterskwalificatie beschikt waardoor school als voorliggende voorziening wordt gezien. Of zelf gestopt is met school. Dan is de bijstand zeer strikt.
Ik ken de casus niet, maar wellicht werkt de omgekeerde toets bij deze casus. Aangezien er schuldproblematiek is en een kindje.
Hi Pieter,
Een uitkering zal over het algemeen niet worden afgewezen op het hebben van een partner in het buitenland. Hij kan wel lager zijn dan de normale alleenstaande norm, tenzij mevrouw aantoont dat partner echt niets kan bijdragen, e.e.a. afhankelijk van o.a. gemeentelijk beleid. Mogelijk speelt er iets met haar verblijfsrecht als haar vergunning nog moet worden verlengd, dat heeft ook invloed op het recht op bijstand. Als mevrouw boven de 21 is en niet studeert, zal bij haar ouders inderdaad de kostendelersnorm worden toegepast. Dat is onafhankelijk van de inkomsten van mevrouw. Het kan in deze specifieke casus natuurlijk wel zijn dat de gemeente beschikt over andere/meer informatie dan waar ik mijn antwoord op baseer.
HI Pieter,
De vraag is niet relevant, ookal mag het niet, gebeurt het toch vaak.
Welke gemeente speelt dit? heb ik Rotterdam wel een achterdeur
Gr. Maria
nee, helaas niet in rotterdam. Dank voor het aanbod
Misschien heb ik niet voldoende kennis hiervan, maar als ervaringsdeskundige zou ik zeggen dat de kostendelers toegepast moet worden, als mevrouw bijstand ontvangt (waar ik van uitga, afhankelijk van de leeftijd natuurlijk). En dat mevrouw zelf dan haar schulden oplost.
Maar hoe kan zij nog steeds een tijdelijke verblijfsvergunning hebben, als zij van jongs af aan in Nederland woont????
Het punt is nu juist dat ze geen bijstand ontvangt, terwijl kostendelersnorm voor de ouders wel wordt toegepast.
Op de andere vraag weet ik het antwoord niet. Ik weet niet waarom ze geen permanente verblijfsvergunning heeft, moet ik nog uitzoeken
Dan ben ik ook benieuwd waarom zij zelf geen uitkering ontvangt. De gemeente zal ongetwijfeld zijn redenen hebben, toch vind ik dit een situatie waar ze niet meer meehelpen aan schuldenpreventie, maar aan het ontstaan van nieuwe schulden. Wellicht zelfs voor de ouders van deze mevrouw. Om dan nog maar niet te spreken of het kindje niet wat te kort komt.
De gemeente heeft gezegd dat ze zich maar moet gaan inschrijven als student om studiefinanciering te krijgen.
Dat lijkt me een rare opstelling. Ik heb geadviseerd dat de aanvraag moet worden doorgezet, zodat er echt een beschikking komt waarin de aanvraag wordt afgewezen. Dan kan daar bezwaar tegen worden aangetekend. Het is nu alleen een mondelinge afwijzing.
Is zij onder de 27 jaar? Dan heeft ze een baanzoek-/scholingsplicht gedurende de eerste vier weken vanaf meldingsdatum. Na die vier weken mag ze een officiële aanvraag indienen. Anders zal ze officieel moeten aantonen dat het bijv. medisch gezien niet mogelijk is om een opleiding te volgen. De Participatiewet is vrij strikt als het om jongeren (<27 jaar) gaat. Als je mogelijkheden hebt in het reguliere onderwijs, gaat dat voor. Dat zou een verklaring kunnen zijn voor de mededeling dat ze zich moet inschrijven voor een opleiding.